Hamlet van het NNT: Woensdag 29 februari 2012

Als ik in de late namiddag in de schouwburg kom, is de repetitie met doorloop al geweest. Veel is veranderd, hoor ik. Ten goede allemaal. Geen amechtig geschuif meer met decorstukken. De eindscene is nog eens gereset. Hopelijk voor de laatste keer, want het ziet er goed uit, zegt Dirkje. Na het avondeten is er nog een kleine repetitie van de allerlaatste scène wanneer Hamlet catatoon is en de ballen naar beneden komen. Inderdaad. Het verhaal heeft nu een steviger punt aan het eind. Iedereen blijft op het toneel, in zijn eigen verstijfde wereld,. De ballen slingeren tussen hen in. Om dat goed te krijgen was natuurlijk ook een gepuzzel. Maar het werkt. Hamlet heeft zijn Ballen. Ko en Boes en alle andere mannen van de techniek zijn dik tevreden. Ik vind het een wonderlijk staaltje van creativiteit en technisch vernuft. Ko verwijst naar het voorbeeld dat hij vond op You Tube en zegt dat het eigenlijk een vrij simpel principe is dat op zwaartekracht leunt.
Bart Klever is er ook. Met zijn ervaring voegt hij zich met gemak in het Hamlet stramien en doet de rol van Rosenkranz/Guildenstern als Edo BBHH heeft.
Rond 8 uur 'savonds gaat de cast naar huis. Moe van de dag. Klara blijft nog. Zij oefent met Ola de choreografie die ze verzonnen heeft voor het eind. Samen nemen ze de stappen, bewegingen en uitdrukkingen nog eens door. Wanneer is het grappig. Wanneer is het teder. Wanneer woest en vastberaden. Boes heeft intussen meterslange lichtblauwe stof ontpakt. De tule heeft de hele voorstelling door een rol. De kleur is veranderd van felgroen naar fel oranje. Nu is die dus lichtblauw. Definitief lijkt het. In het kostuumatelier draaien ze ook lange uren door. Daar weten ze allang dat decor en kostuums in dienst staan van het verhaal en dat schoonheid van ontwerp en stof op de tweede plaats komen. Hoe dan ook. Prachtig blijven ze. Ook een kunst.